วันอาทิตย์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2555


ประวัติหมู่บ้านวังโปง 

ประวัติความเป็นมา

      จากคำบอกเล่าสืบต่อ ๆกันมาว่าเมื่อปี พ.. 2310    พม่ายกกองทัพมาล้อม  และตีกรุงศรีอยุธยา
ไทยต้องเสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่  2 นั้น ข่าวนี้ล่วงรู้ไปตามหัวเมืองต่างๆ ราษฎรแตกตื่นเกรงกลัวภัยสงครามกันมากด้วยกลัวจะถูกเกณฑ์ให้ไปรบ และถูกจับกวาดต้อนเป็นเชลยไปยังพม่า จึงพากันอพยพหนีภัยที่เกิดจากสงครามครั้งนั้นกันมากมาย  และในครั้งนั้นราษฎรหัวเมืองเพชรบูรณ์ แถบบ้านนายม บ้านยางหัวลม ส่วนหนึ่งได้จัดเตรียมเสบียงอาหาร สัตว์พาหนะ อพยพหาที่อยู่แห่งใหม่  เพื่อหลบภัยจากสงคราม  รวมได้ราว ๆ
50    ครัวเรือน ส่วนใหญ่เป็นหมู่ญาติและราษฎรที่สมัครใจ โดยการนำของนายพรานผู้ชำนาญทาง ชื่อนายพรานประดิษฐ์   คนบ้านยางหัวลม  เดินทางรอนแรมกันมาเป็นเวลา   3  วัน   3   คืน   โดยใช้เวลาวันแรกเดินทางมาถึงเชิงเขารัง เดินทางต่อมาถึงฟากเขายังด้านตะวันตกที่ซึ่งเรียกว่า ลาดใหญ่ใช้เวลาอีก 1 วัน และจากลาดใหญ่มาถึงบริเวณที่ตั้งหมู่บ้านใช้เวลาอีก  1  วัน   จากนั้นก็ได้ทำการหักร้างถางพง  ตั้งบ้านเรือนเป็นที่อยู่อาศัยจับจองที่ทำมาหากินเป็นที่นาที่ไร่ตั้งชื่อบ้านว่า    “วังดินโป่ง”    เพราะที่ตั้งหมู่บ้านอยู่ใกล้วังน้ำลึกใกล้ ๆ วังน้ำ  เป็นที่ที่มีดินเค็ม  พวกสัตว์ป่าได้อาศัยมากินดินเค็มและลงกินน้ำ  ณ ที่แห่งนี้เป็นประจำ